Category: ไม่มีหมวดหมู่

ทุกๆ วันที่อาศรมวงศ์สนิท วิถีชีวิตตามทางเลือกอันแสนสุขของป้าปอนคือ ตื่นเช้ามืด บริหารร่างกายด้วยการพายเรือข้ามคลองไปวิ่งเหยาะๆ บนถนนลูกรังฝั่งตรงข้ามในอาศรมมีแต่ทางดินที่มักจะแฉะ ลื่น และดินเหนียวติดเท้าไม่สามารถวิ่งได้ เสร็จแล้วก็พายเรือข้ามกลับมาชื่นชมกับธรรมชาติยามเช้าพร้อมกับเริ่มงานประจำวันอันได้แก่หาบน้ำจากท่ามาใส่ตุ่มบนเรือน ห้องน้ำ และตุ่มเชิงบันไดสำหรับล้างเท้า เยือนตาข่ายดักปลาที่ขึงขวางคลองเอาไว้เก็บผัก หุงหาอาหารรับประทาน เก็บล้างภาชนะแล้วก็ลงสวนไปรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้ทั่วพื้นที่ ๓๐ กว่าไร่

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน27

ในฤดูฝน คนที่มีนาก็ทำนา ชุมชนรอบอาศรมวงศ์สนิทมีครอบครัวที่ไม่ได้ทำนาสัก ๒๐% ของครอบครัวทั้งหมดพวกที่ทำมีที่นาของตนเองเป็นส่วนใหญ่ ทำกันประมาณครอบครัวละ ๒๐-๕๐ ไร่ ส่วนพวกที่ไม่ทำก็ทำอาชีพค้าขาย รับจ้าง เพราะไม่มีที่นา หรือมีที่แต่ไม่มีทุน

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน26

แถวคลอง ๑๕ และ ๒๙ อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายกที่เราอาศัยนี้ ชาวบ้านมีฐานะไม่ต่างกันนัก อาหารการกินก็ไม่ต่างเพราะวัตถุดิบที่มีในหมู่บ้านมีจำกัด ของที่ตกมาขายถึงหมู่บ้านล้วนเป็นของคัดมาแล้ว ป้าปอนเคยซื้อส้มเขียวหวานเลี้ยงเพื่อนที่มาเยี่ยม แถมคุยว่าราคาถูกมากทั้งที่เป็นของคัด ซื้อ ๓ กก. ๑๐ บาทเท่านั้นเอง เพื่อนถามกันใหญ่ทำไมของคัดถูกอย่างนี้ ก็ “คัดออก” ไงจ๊ะ

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน25

นิสัยอยากได้คงจะเป็นลักษณะร่วมของคนโดยทั่วไป ที่สร้างปัญหาลำบากใจก็คืออยากได้ของคนอื่น ก็ที่เป็นของเราอยู่แล้วเราก็ไม่ต้องอยากได้ใช่ไหม ที่นี่เราพบเจอหลายเหตุการณ์ที่ทำให้งุนงงไม่รู้จะทำอย่างไร แต่พออยู่ไประยะหนึ่งก็พอจะหาทางออกได้

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน24

เมื่ออาศรมวงศ์สนิทตั้งรกรากได้ประมาณ ๓ ปี (พ.ศ.๒๕๓๐) น้าเหมบกับน้ายืดคู่สามีภรรยาซึ่งเราไม่รู้จักมาก่อน ได้ขอพบป้าปอน เล่าให้ฟังว่าทำโครงการช่วยเหลือเด็กเร่ร่อน ต้องการพื้นที่ให้เด็กที่มีปัญหาครอบครัวจนหนีออกจากบ้านมาเร่ร่อนนอนใต้สะพานในกรุงเทพฯ ได้มีที่พักพิงปลอดภัยและจะได้จัดการเลี้ยงดูและให้การศึกษาด้วย ป้าปอนฟังและพิจารณาแล้วเห็นความตั้งใจทำงานที่จะช่วยเหลือเด็กและเป็นการแก้ปัญหาสังคมด้วย … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน22

ในยุคนั้นความเป็นศิลปินด้านอื่นๆ เด็กบ้านนอกไม่ค่อยมีโอกาสแสดงออก นอกจากร้องเพลงลูกทุ่งเท่านั้น เมื่อไม่ได้แสดงออกก็ไม่มีใครประจักษ์ความสามารถ แล้วก็ไม่ได้จัดให้ได้รับการฝึกหัดพัฒนาให้ฝีมือดียิ่งขึ้นต่อไปกิจกรรมที่ได้รับการยอมรับจะออกไปในทางการยิงนกตกปลา หาหนู หาบน้ำ ขุดดิน … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน21

หลังจากอ้วนออกไปแล้ว เด็กชายดำ นักเรียนประถม ๔ ก็มาอยู่กับเรา ดำเป็นลูกลุงก้านช่างที่สร้างบ้านให้เรา เหตุคือวันหนึ่งลุงสมชายมีธุระเข้ากรุงเทพฯเหลือป้าปอนอยู่ที่อาศรมคนเดียว ก็ไปขอลูกลุงก้านมาอยู่เป็นเพื่อนตอนกลางคืน เด็กชอบเราอยู่แล้ว พากันมาทั้งสามคนพี่น้อง ขาว ดำ ป้อม รุ่งเช้าขาวมีภาระต้องรีบกลับไปช่วยแม่ทำงานบ้าน ป้อมน้องสาวเป็นลูกคนสุดท้องก็ติดแม่เป็นธรรมดา … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน20

ช่วงที่อ้วนมาอยู่กับเรา ศักดิ์ได้ตามมาขออยู่ด้วย อ้วนเพิ่งจบประถม ๖ ออกโรงเรียนแล้ว แต่ศักดิ์กำลังเรียนประถม ๖ ก่อนที่ศักดิ์จะมาอยู่ประจำกับเรานั้นแกเคยไปมาหาสู่เรา มีเด็กมากระซิบบอกว่าศักดิ์เป็นเด็กขี้ขโมย เคยขโมยของร้านค้าจนถูกจับได้ พ่อแม่ต้องพาไปอยู่ที่อื่นพักหนึ่ง พอศักดิ์มาคลุกคลีกับเรา เราก็หวั่นใจกลัวจะขโมยทรัพย์สินเงินทอง แล้วปกติวิธีที่เราปฏิบัติต่อเด็กทุกคนที่มานั้น เราให้อิสระในการคิด พูด ทำในสิ่งที่ไม่เสียหายทุกคนเข้าในออกนอกบ้านเราได้แทบทุกเวลา อยู่ๆ จะกีดกันศักดิ์ไม่ให้ขึ้นบ้านก็กระไรอยู่

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน19

อาศรมวงศ์สนิทเปรียบเสมือนอาณาจักรน้อยๆ ที่มีน้ำล้อมถึง ๓ ด้าน มีภูมิประเทศที่แยกออกจากชุมชนใหญ่เด็กๆ จึงชอบข้ามคลองมาเล่นฝั่งนี้ ผู้ใหญ่ก็วางใจว่าถ้าลูกมาอยู่ฝั่งนี้จะไม่เกเรเถลไถลไปที่อื่น เพราะจะข้ามฝั่งกลับไปกลับมาไม่ได้ถ้าไม่มีใครพายเรือไปส่ง อีกอย่างนัยว่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่ติดใจความใจดีของลุงสมชายกับป้าปอน

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน18

ระหว่างสร้างบ้านรับรองแขก เราติดต่อขอรับการสนับสนุนจากกองทุนพัฒนาท้องถิ่นไทย-แคนาดา (LDAP) เพื่อทำโครงการไร่นาสวนผสม เป็นการทดลองหารูปแบบที่จะดำรงชีพด้วยการเกษตร โดยหวังว่าต่อไปอาศรมฯ จะพึ่งตัวเองได้ด้วยปัจจัยสี่ และจะเป็นพื้นที่เรียนรู้และเป็นตัวอย่างสำหรับเพื่อนบ้านและผู้สนใจด้วย ซึ่งกองทุนฯ ก็ให้การสนับสนุนเงินทุนดำเนินการ

… Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน17