เข้าหน้าร้อนปี พ.ศ.๒๕๒๘ เราอาศัยอยู่บนผืนดินนี้เกือบครบขวบปี ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าจะออกหัวก้อยอย่างไร ดำรงชีพอยู่รอดหรือไม่ ทางศูนย์พัฒนาวัฒนธรรมแห่งเอเชีย (ACFOD–Asia Cultural Forum Of Development ) โดยอาจารย์สุลักษณ์ ศิวรักษ์ ก็เสนอที่จะช่วยเหลืองานอาศรมวงศ์สนิทของเรา โดยจะออกทุนสร้างบ้านรับรองให้หนึ่งหลัง … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน16
เราวางแผนจะไถที่ดินปราบหญ้าอีกครั้งหนึ่งตอนหน้าแล้ง ก็จะทำตามคำแนะนำของชาวบ้านผู้แสดงว่ารู้งานสวนอีกนั่นแหละ เขาบอกว่าถ้าไถตากดินตากหญ้าไว้อย่างน้อยหนึ่งเดือน หญ้าก็จะตายเหมือนกัน แต่เอาเข้าจริงเราก็ไม่ได้ไถเพราะมีเงินไม่พอ ระหว่างที่เหลือเงินก้อนอยู่ไม่มาก ป้าปอนกับลุงสมชายปรึกษากันอย่างหนักว่าจะหาทางทำอะไรจึงพอจะมีรายได้บ้าง … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน15
เอ้า! ทุกคนโปรดตื่น คราวนี้เรามาพูดกันถึงความจริง ในความจริงนี่ความหวังก็ยังมีอยู่จ้ะ เพียงแต่การกระทำไม่ง่ายดายเหมือนฝันหนึ่งตื่นของเรา ยิ่งภายหลังเมื่อเพื่อนฝูงที่สัญญาว่าจะช่วยกันทำ (หลังจากช่วยกันฝันแล้ว) มาหนีหายจากกันปล่อยให้ป้าปอนกับลุงสมชายสองคนยายตามะงุมมะงาหราคว้าโน่นทำนี่ตามประสาคนไม่รู้งานก็ยิ่งสนุกกันใหญ่
เหตุที่ป้าปอน ลุงสมชาย และเพื่อนๆ ออกจากกรุงเทพฯมาอยู่บ้านนอกนั้น นอกจากเป็นเพราะเราไม่ชอบอยู่ในกรุงแล้ว เรายังคิดไกลไปว่าชีวิตสมัยนี้ดำเนินไปโดยวิธีที่ยุ่งยากซับซ้อน สภาพแวดล้อมในเมืองทำให้เราเกิดความตึงเครียด และเต็มไปด้วยสิ่งเป็นพิษนับตั้งแต่อาหาร อากาศตลอดไปถึงจิตใจ เราก็เลยอยากจะไปสร้างชุมชนเล็กๆ ที่มีวิถีชีวิตเรียบง่าย ปลอดจากสิ่งเป็นพิษทั้งมวล นี่คืออุดมคติของเรา ส่วนของจริงนั้นจะทำได้แค่ไหนก็ต้องพยายามกันแต่เอาเป็นว่าเราจะเดินตามแนวแห่งอุดมคติอันนี้แหละ
ไม่เพียงวสันต์แรกที่เราประทับใจ เหมันต์แรกของการอยู่ที่อาศรมวงศ์สนิทแห่งนี้ก็ยากจะลืมเลือน คืนวันไม่น่าเบื่อหน่าย ลมหนาวจะเริ่มพัดมาจากทิศเหนือ น้ำยังเจิ่งคลอง ตอนนั้นเรายังมีเพียงเสื่อผืน หมอนคนละใบผ้าห่มบางๆ อีกสองผืนสำหรับสามคน
ทำบุญฤดูฝน เป็นฤดูที่พระจำพรรษาที่วัด อยู่บ้านนอกเรามีโอกาสเข้าวัดบ่อย อยู่ในกรุงสิบกว่าปีไปวัดไม่ถึงสิบครั้งอยู่ที่นี่ไปทุกวันสำคัญทางพุทธศาสนา ช่วงเข้าพรรษาก็ไปทุกวันพระ หลังจากเรามาอยู่ได้ ๕ เดือนก็ถึงวันเข้าพรรษาป้าปอนกับลุงสมชายยังไม่มีความสนใจว่าวันไหนเป็นวันอะไร ที่นี่ชาวบ้านนิยมไปทำบุญสองวันติดกันในวันเข้าพรรษาและอีกสองวันตอนออกพรรษา ก่อนวันทำบุญเข้าพรรษาหนึ่งวันน้องต้อยลูกสาวป้าแดงก็ตะโกนข้ามบ้านถามว่า
น้ำในคลองเริ่มไหลเร็วและระดับน้ำสูงขึ้นทุกวัน เราเริ่มถูกธรรมชาติทดสอบฝีมือการพายเรือว่าใช้การได้หรือยังตอนนี้เรามีเรือลำเล็กที่จ้างช่างต่อ 1 ลำ ก่อนหน้านี้เราอาศัยเรือป้าแดง แรกๆ ที่เริ่มมีกระแสน้ำเชี่ยวเราก็ไม่ค่อยมั่นใจนักว่าจะพายเรือข้ามฝั่งได้ตรงจุดไหน … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน10
เรามาอยู่ที่คลอง ๑๕ อ.องครักษ์ จ.นครนายก ในปี๒๕๒๗ ได้ไม่กี่เดือนฤดูฝนก็มาเยือน ฝนเริ่มตกตั้งแต่ช่างกำลังสร้างบ้าน ระหว่างที่ช่างสร้างบ้านคุณพรหมกับลุงสมชายไปนอนที่บ้านใหม่นี้ตั้งแต่ยังเป็นเพียงกองไม้ เพื่อเฝ้าไม้กันขโมย พอยกพื้นก็ค่อยสบายขึ้นหน่อย … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน9
เราต้องคอยดูแลไม่ให้เจ้าหมาน้อยขย้ำลูกเป็ด เจ้าสัตว์ทั้งสองประเภทนี้ก็ยังเด็กทั้งสองฝ่าย ยังไม่ค่อยรู้จักเพื่อนร่วมโลกสักกี่อย่าง เจ้าหมาน้อยชอบไปยืนยืดคอริมคอกเป็ดชะเง้อแอบดูฝูงเป็ดวิ่งไปวิ่งมา ถ้าเจ้าเป็ดน้อยอยู่คนละมุมกับหมาก็จะไม่มีการตกใจ หมาก็จะเฝ้ามองอยู่นาน แต่บางครั้งหมาเกิดโผล่หัวไปด้านที่ลูกเป็ดมายืนออกันอยู่พอดี พอจ๊ะเอ๋กันต่างฝ่ายต่างสะดุ้งตกใจ … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน8
วันที่สามของการเลี้ยงเป็ดมีคนให้ลูกหมาเราคู่หนึ่งด้วย คุณพรหมขับรถจักรยานยนต์ให้ป้าปอนซ้อนท้ายถือตะกร้าหวายใส่เจ้าหมาน้อยคู่นี้มาจากบ้านสวนของพี่หน่อย ซึ่งป้าปอนรู้จักอยู่ที่คลองสาม จังหวัดปทุมธานี มาถึงบ้านในอาศรมใกล้ค่า เจ้าหมาน้อยตื่นกลัวที่อยู่ใหม่ นอน เบียดกันแน่นในตะกร้า น่ารักมาก เสียดายไม่มีกล้องที่จะถ่ายภาพเก็บไว้บ้างเลย เรากลัวหมาดำเจ้าถิ่นจะฟัดลูกหมาน้อย … Continue readingตราไว้ในดวงจิต ตอน7