ตราไว้ในดวงจิต ตอน19

Posted on

ตอนที่ ๑๙ อ้วนและศักดิ์

ที่มา : หนังสือ ตราไว้ในดวงจิต บันทึกเรื่องราวอาศรมวงศ์สนิทยุคบุกเบิก เขียนโดย ศิริพร โชติชัชวาลย์กุล


ช่วงที่อ้วนมาอยู่กับเรา ศักดิ์ได้ตามมาขออยู่ด้วย อ้วนเพิ่งจบประถม ๖ ออกโรงเรียนแล้ว แต่ศักดิ์กำลังเรียนประถม ๖ ก่อนที่ศักดิ์จะมาอยู่ประจำกับเรานั้นแกเคยไปมาหาสู่เรา มีเด็กมากระซิบบอกว่าศักดิ์เป็นเด็กขี้ขโมย เคยขโมยของร้านค้าจนถูกจับได้ พ่อแม่ต้องพาไปอยู่ที่อื่นพักหนึ่ง พอศักดิ์มาคลุกคลีกับเรา เราก็หวั่นใจกลัวจะขโมยทรัพย์สินเงินทอง แล้วปกติวิธีที่เราปฏิบัติต่อเด็กทุกคนที่มานั้น เราให้อิสระในการคิด พูด ทำในสิ่งที่ไม่เสียหายทุกคนเข้าในออกนอกบ้านเราได้แทบทุกเวลา อยู่ๆ จะกีดกันศักดิ์ไม่ให้ขึ้นบ้านก็กระไรอยู่

ป้าปอนกับลุงสมชายปรึกษากันว่าจะมีท่าทีต่อแกอย่างไรดี สุดท้ายลุงสมชายบอกว่าการให้เกียรติแก ให้แกรู้สึกว่าเราไว้วางใจและเชื่อถือจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดตกลงเราถือปฏิบัติตามนี้ และได้ผลเป็นที่พอใจ ศักดิ์ดีขึ้นผิดหูผิดตา กิริยามารยาทเรียบร้อย ช่วยทำงานและไม่ไปลักขโมยของบ้านอื่นอีกเพราะแกอยู่กับเราตลอดเวลานอกจากตอนไปโรงเรียน เราอดจะภูมิใจนิดๆไม่ได้ที่ให้โอกาสเด็กคนหนึ่งที่ทุกบ้านปิดประตูไม่ต้อนรับ ให้ได้เป็นคนดีมีคุณค่าบ้าง

แต่ศักดิ์ทำดีอยู่ได้ไม่กี่เดือนก็มีเหตุจูงใจให้ประพฤติขโมยอีก เรื่องคือแกกำลังจะเป็นหนุ่มริมีแฟน ซึ่งสาวก็เป็นเด็กประถม ๕ หรือ ๖ เหมือนแกนั่นแหละ แล้วก็มีหนังกลางแปลงมาฉายติดกันหลายคืน ศักดิ์อยากไปเที่ยว อยากซื้อของอวดแฟน หันไปหันมาก็เลยขโมยเงินลุงสมชาย ๑๐๐ บาท พอรู้เข้าเราก็เสียใจเป็นที่สุด เสียใจที่ศักดิ์กล้าขโมยเงินของคนที่แกเคารพเชื่อฟัง มันเป็นการก้าวไปในทางร้ายอีกขั้นหนึ่งแล้ว แต่ในที่สุดเราก็ยอมรับความจริงว่าคนเรามิใช่จะเปลี่ยนนิสัยได้ภายในชั่วเวลาไม่กี่เดือน และเราก็ถือว่าการกระทำครั้งนี้มิใช่ความผิดร้ายแรง ตั้งใจให้โอกาสแกกลับตัวใหม่ แต่สุดท้ายเนื่องจากพ่อแม่ไม่ให้ความร่วมมือ เราก็เลยหยุดความสัมพันธ์กับศักดิ์เพียงนั้น คิดว่าในวันข้างหน้าหากเป็นไปได้ก็อยากจะให้โอกาสแกปรับตัวอีก ดีกว่าปล่อยให้ลักขโมยชาวบ้านไปเรื่อยๆ อย่างที่เป็นอยู่

อ้วนอยู่กับเรา ๔ เดือนก็ออกไป คงจะเบื่อเพราะนิสัยชอบทำงานรายชิ้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เลยออกไปทำงานรับจ้างรายวัน ครอบครัวอ้วนมีกัน ๖ คนพ่อ แม่ ลูก อ้วนเป็นลูกคนโต อ้วนกับแม่เป็นกำลังหลักในการทำมาหากิน ดูๆ ก็น่าเห็นใจที่เด็กอายุเพียง ๑๓–๑๔ ปี ต้องมีความรับผิดชอบถึงขนาดนี้ บางครั้งแม่หางานไม่ได้อ้วนออกไปทำงานคนเดียว รายได้ของอ้วนเลี้ยงทั้งครอบครัว