ตอนที่ ๖ ไก่ เป็ดที่มา : หนังสือ ตราไว้ในดวงจิต บันทึกเรื่องราวอาศรมวงศ์สนิทยุคบุกเบิก เขียนโดย ศิริพร โชติชัชวาลย์กุล |
หัวหน้าช่างสร้างบ้านชื่อลุงก้าน หน่องพงษ์ นำไก่พันธุ์พื้นเมืองที่เรียกว่าไก่บ้านมาให้คู่หนึ่ง คุณพรหมนำมาจากอีสานอีกคู่หนึ่ง ไก่ที่คุณพรหมนำมาตัวผู้เป็นไก่ป่าสวยงามมาก (เสียดายที่ภายหลังมันไม่สบายตายโดยที่ยังไม่ทันสืบเผ่าพันธุ์ไว้ให้เรา) ระหว่างที่มีไก่ ๔ ตัว พวกมันได้ช่วยกันคุ้ยเขี่ยอย่างขยันขันแข็งตามประสาไก่ ทำเอาต้นไม้ที่เพิ่งปลูกใหม่พังพินาศเป็นแถบๆ ลุงสมชายทนดูผลงานของตัวเองถูกย่ำยีไม่ไหว เลยช่วยกันทำเล้าขังเจ้าสี่ตัวซนเอาไว้ กะว่าจะขังไว้ หลายๆ วันค่อยปล่อยสักครั้ง พอตอนเช้ามันก็มายืนออที่ประตูเล้า ร้องก๊อก ก๊อก ก๊อก กันเซ็งแซ่ประท้วงขอให้ปล่อย ฟังดูเหมือน ออก ออก ออก ออก ออก ทั้งหนวกหูทั้งกดดัน ลุงสมชายใจอ่อนปล่อยไป พอต้นไม้ยับเยินก็โกรธอีก บอกว่าพรุ่งนี้ไม่ปล่อยแล้ว แต่เหตุการณ์ก็เหมือนเดิมและเป็นเช่นนี้ทุกวันซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือเช้ามันจะมาออกันที่ประตูเล้ายิ่งสายก็ยิ่งตะเบ็งเซ็งแซ่ ร้องไม่หยุดและไม่ยอมถอยไปจากประตูเล้า ลุงสมชายก็บอกว่าทั้งเราและมันอยู่ในยุคประชาธิปไตย ทนดูมันประท้วงไม่ไหวต้องปล่อยเป็นอย่างนี้ไปจนต้นไม้ที่รอดตายโตพ้นรัศมีฝ่าเท้าเจ้าจอมซน ฝ่ายเจ้าจอมซน ๔ตัวทุกเย็นก็จะเข้าไปนอนในเล้าโดยดีไม่ต้องขับไล่ล่อหลอกแต่อย่างใด เลี้ยงไก่แล้วก็อยากจะเลี้ยงเป็ด เราซื้อลูกเป็ดจากแหล่งขายที่กรุงเทพฯมา ๓๘ ตัว เป็นลูกเป็ดตัวเมียพันธุ์ไข่ ๒๕ ตัว ลูกเป็ดตัวผู้ ๑๐ ตัว และลูกเป็ดพันธุ์เนื้อตัวผู้อีก ๓ ตัว แต่เราไม่เคยเลี้ยงเป็ด ไม่รู้วิธี ไม่เคยดูใครเลี้ยงมาก่อนคุณแม่ลุงสมชายบอกว่าอย่าให้ยุงกัดลูกกะตา มันจะตาย เราหาไม้มาทำเล้าชั่วคราวขนาดกว้างยาวด้านละเมตรครึ่งสูงสักฟุตเห็นจะได้ ให้มันอยู่ตอนกลางวัน ตกกลางคืนก็เก็บใส่กล่องเอาขึ้นบ้านเพราะในบ้านไม่มียุง อีกประการหนึ่งไว้ข้างล่างตอนกลางคืนกลัวจะโดนเจ้าหมาดำขย้ำ สองคืนแรกไว้เรือนรองบ้านคุณพรหม คืนที่สามบ้านคุณพรหมมีเพื่อนมาพักด้วยสองคน บ้านคุณพรหมหลังเล็กเราเลยย้ายลูกเจี๊ยบเป็ดมานอนเรือนแรกที่เป็นบ้านป้าปอน-ลุงสมชาย บ้านของเราก็คือห้องหนึ่งห้องขนาดกว้าง ๔ เมตร ยาว ๖ เมตร ยกพื้นบันได ๕ ขั้น ใช้เป็นทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องเขียนหนังสือ ห้องสมุด ห้องเก็บของ รวมทั้งเป็นห้องรับแขกและห้องนอนแขกด้วยยามมีแขกมา และเจ้าลูกเจี๊ยบเป็ด ๓๘ ตัว ก็นอนในห้องเดียวกันนี่แหละเพียงแต่อยู่ในกล่อง รุ่งเช้าก็เอามันออกจากกล่องใส่เล้าบนพื้นดินอีก |